Translate

Sunday, 15 December 2013

Kilaf Ing Atur

Kilaf ing Atur
(Sri Wulan Hidayati)
Mireng suwantenipun montor  ing ngajeng griyanipun kula. Suwanteniku wunguaken kula saking tilem siyang. Sak wekdal kula bikak paningal,suwantenipun boten midhabget malih. Ingkang midhanget inggih punika tiyang mlampah ingkang nembe munggah ondo griyanipun kula. Kasuyatan wonten tiyang nembe ngetuk lawang griyanipun kula.
       “Assalamu’alaikum, dek Wulan?”  midhanget suwanten saking wingking lawang.
       “Wa’alaikumsalam, sekedap nggih.” Wangsulanipun kula.
Saminipun paningal kula ingkang tesih ngantuk, kula cobi ngadeg lan mlampah arep bikak lawang.
“Eh… Mbak Dewi.”
“Inggih Dhek..Pripun kabare?”
“Alhamdulilah sae Mbak, sampeyan pripun?”
“Kula nggih sae, Dhek”
“Monggo mlebet pinamarak rumiyen, Mbak! Wonten napa nggih?”
“Ngeten Dhek, enjang enjing kan wonten Piknik ing Jogja,kancamu wonten sing dherek?”
“Boten wontwn Mbak.”
“Owh…Nggih mpun. Dek sonten niki sampeyan wonten pawiyatan?”
“Boten wonten Mbak, pripun nggih?”
“Dek wau Bambang pesen kalih kula , sampeyan sak niki dikengken teng griyane kula.”
“Owh… Sekedhap nggih Mbak…??”
Kula mundhut HP saking kamar kula.Amargi kula kasesa, kula tesih ngagem sandangan tilem kula.
“Sampun siap Dhek?”
“Sampun mbak.”
Kula lan Mbak Dewi lajeng tindak marang dalemipun Mbak Dewi.Boten dangu, kula dugi ing Lebak Kulan, dalemipun Mbak Dewi. Kula mlampah dugi radosan selit. Ing Dalemipun Mbak Dewi, wonten bocah lanang ingkang ngangkat asta utawi “dada”  kalih kula. Asmanipun kak Bambang. Tiyange, pacaripun Mbak Dewi. Mbak Dewi lan Kaaaak Bmbang sampun gathuk 3 tahun.
“Kak Bambang dek wau kula dikengken mriki wonten napa?” pitakon kula marang Kak Bambang.
“Ngeten Dik,enjang enjing kan wonten Piknik ing Jogja, kula ajeng ngajak sampeyan teng dalemipun Pak Gatot.” wangsulanipun Kak Bambang.
“Teng dalemipun Pak Gatot ajeng napa Kak?”
“Niku lho Dhek, ajeng bayar arta sewanipun bus.”
“Owh… Tiyang ingkan dherek ing Jogja,tiyang pinten Kak?”
“Ingkang Dherek ing Jogja kinten-kinten 30 tiyanga.”
“Sampun bayar sedaya?”
“Dereng ingkang sampun bayar 25 tiyang.”
Pancen pawiyatan FORSA ( Forum Silahturahmi Alumni SMP Negeri 1 Sukolilo) kirang persiapan, sahengga wonten tiyang-tiyang ingkang ajeng dherek boten sios amargi boten gadhah arta.
“Kak,artane sampun pikhantuk pinten?”
“Saking urunan 25 tiyang angsal arta Rp  2.000.000,00, dek wau angsal tambahan saking Pa’e Rp 500.000,00,dados totalipun inggih punika Rp 2.500.000,00.”
Pa’e inggih punika Pak Bambang guru BIOLOGI SMP kula,tiyangipun Pembina FORSA, Pembina Pramuka, lan wali kelas kula nalika kula tesih SMP kelas 9. Pak Bambang tiyange arif, dermawan, lan sae marang sinten kemawon.
Lajeng, Mbak Dewi mecah arta dados 4 kelompok yaiku kelompok arta bagian konsumsi, arta sopir, kangge nyewa bus, lan kangge bayar tiket  kangge mlebet Obyek Wisata ing Jogja.
“Sedayanipun sampun rampung Mbang, Dhek.” Ngendikanipun Mbak Dewi.
“ O.K. nek ngoten pripun nek kita kesah ing Pating ing dalemipun Pak Gatot.” Ngendikanipun Kak Bambang.
“Kak, sampun wekdal 5 sonten, pripun nek sampeyan ngrencangi kula wangsul rumiyen,amargi kula arep gantos sandangan, lan nyuwun idin marang Ibu kula.”  Karepipun kula.
“O.K. Dhek.” Ngendikanipun Kak Bambang malih.
Kita lajeng wangsul ing griyanipun kula. Boten dangu, dugi ing griya kula. Sesampunipun kula gantos sandangan, kasunyatan boten wonten Ibu kula. Sahengga kula nyuwun idin marang Eyang Puri kula. Sesampun pikantuk idin, kula lan Kak Bambang lajeng kesah ing griyanipun Mbak Dewi.
Dugi ing dalemipun Mbak Dewi lan sedayanipun sampun rampung, kita lajeng kesah ing griyanipun Pak Gatot. 1,5 jam, kita sampun dugi ing dalemipun Pak Gatot.
“Assalamu’alaikum,,,,,Pak Ga…tot???”
“Wa’alaikumsalam…Eh Wulan…piye kabare?? Ayo do mlebu sik..!! Piye Mbang, ana apa??” ngendikanipun Pak Gatot.
“Allamdulilah sae Pak.” Wangsulan kula.
“Niki Pak, kula lan kanca-kanca ajeng nyerahaken arta sewa bus lan kita ajeng ningali bus ingkang ajeng disewa…Emph…Sampun disewaaken Pak?” lajeng kak Bambang.
‘Lho…Yo during..!! Jarene Dewi ora sido lungo ning Jogja?” protesipun Pak Gatot.
“Sios Pak,dinten kemis kula sampun nelfon Pak gatot, menawi sios kesah ing Jogja.” Jelasipun Kak Bambang.”
“ Lha wong Dewi dek wingi kondo ning Aku ora sido lunga ning Jogja kok.” Prosipun Pak gato Malih.
“Nggih mpun Pak, sak niki saene pripun?” ginemanipun kula.
“Yo wis …Ayo ning gone wong sing duwe bus!!!” ajakipun Pak Gatot.
Kita sedaya langsung kesah ing griyanipun tiyang ingkang gadhah bus. Kita kaget nalika dugi ing ngajengipun griya  tiyang ingkang  gadhah bus, amargi ombo banget.
Sesampun dugi ing griyanipun tiyang ingkang gadhah bus. Pak Gatot lan tiyang ingkang gadhah bus rembugan,kasuyatan boten wonten bus ingkang saget disewa.Waduch…sampun tebih-tebih saking Sukolilo-Pati boten angsal us.Mbak Dewi pucet banget,boten saged ngendika puna-punapa amargi sedayanipun sampun siap. Kak Bambang medal griya niku lan nyaduk sela, dudukanipun boten saged ditahan malih.
“kak,pripun” suwanten kula boten kuat nahan kedadian niki.
“Dhek, cobi telfon Pa’e!”ngendikanipun Kak Bambang.
Kula ngetik nomor HPnipun pa’e, lajeng nelfon Pak Bambang.Midhanget suwanten saking mriko….
“Assalamu’alaikum” suwanten Kak Bambang.
“Wa’alaikumsalam. Pak Bambang, niki Kak Bambang arep ginem marng panjenengan.” Wangsulanipun kula.
“Inggih monggo…!” lajengipun Pak Bambang.
Katon ing mriko wonten Mbak Dewi ingkang rumangsa salah amargi lepat maringi warta marng Pak Gatot.

Sak wekdalipun dangu,telfon dipejahaken lan wasesanipun enjang enjing Ahad,20 Mei 2012 kesah ing Jogja ngagem Bus PO.Sukolilo.Kedhadehaniku gawe tiyang keciwa banged.

No comments: